2025 yapımı Way Back Love, yalnızca altı bölüm süren ama içindeki duyguyla izleyeni derinlemesine sarsan, zamanla ve pişmanlıkla örülmüş bir hikaye. Bazen bir karşılaşma, geçmişin bütün ağırlığını taşırken, geleceğe açılan incecik bir umut ışığı da olabilir.
Jeong Hee Wan ve Kim Ramwoo’nun hikayesi, bir 1 Nisan şakasıyla başlıyor. Lise yıllarında şaka olsun diye birbirlerinin ismini alan bu iki genç, hayatlarının en güzel anılarını bu küçük değişikliğin gölgesinde büyütüyor. O gün yaptıkları bir oyun, zamanla onların kimliklerine işleyecek kadar anlam kazanıyor. Bu masum detay, dizinin duygusal tonuna içtenlik ve sıcaklık katıyor.
Ancak hayatın ne getireceği bilinmiyor. Hee Wan, sevdiği adam Ramwoo’yu, ona verdiği bir meteor izleme bileti yüzünden çıkan yangında kaybediyor. Bu kayıp, onun omzuna tarifsiz bir suçluluk duygusu yüklüyor. Yıllarca bu yükle yaşamak zorunda kalıyor. Kalbi, pişmanlıkla ve sustuğu cümlelerle dolu bir sessizliğe gömülüyor. Ve yaşamak onun için nefes alıp vermekten ibaret, zorlu bir süreç olarak devam ediyor.
Yıllar sonra Hee Wan çalan kapısını açtığında karşısında Kim Ramwoo'yu görüyor. Fakat Kim Ramwoo Azrail olduğunu, Hee Wan'ının sadece bir haftalık bir “hayat süresi” kaldığını ve bu sürede yapmak istediği şeyleri gerçekleştirmesi gerektiğini söylüyor. İkili birlikte bir yapılacaklar listesi hazırlıyor. Bu liste aslında Ramwoo’nun planladığı bir vedanın bahanesi gibi görünse de, zamanla bunun çok daha büyük bir anlam taşıdığını anlıyoruz. Hee Wan’ı yaşamaya teşvik ediyor, onu zorluyor, güldürüyor, kızdırıyor… Aslında Ramwoo’nun amacı, Hee Wan’a hayatın hala devam ettiğini, yaşamanın hala mümkün olduğunu göstermek.
Çünkü Hee Wan’ın ölüm nedeni, aslında bir intihar. O bunu bilmiyor. Ama Ramwoo biliyor. O bir azrail olarak geri dönmüyor sadece — o, onu sevdiği kadını kurtarmak için geliyor.
Bu kırılgan gerçek, dizinin son bölümlerinde tüm duyguları alt üst ediyor. Ramwoo’nun gelişi sadece bir karşılaşma değil; bir müdahale, bir kurtuluş çabası aslında. Hee Wan’ın karanlığa çekildiği noktada, onun elinden tutan bir son şans.
Kim Min Ha, Hee Wan’ın içindeki boşluğu, suskunluğunu ve sonradan gelen uyanışı o kadar zarif bir şekilde yansıtıyor ki, karakterin acısı izlerken insanın içine sızıyor. Onu ilk kez Light Shop’ta izlemiştim ama burada çok başka bir ışığı var. Gong Myung ise gülümsemesiyle, gözlerinde kaybolan neşeyle ve içtenliğiyle Ramwoo karakterine hayat vermekle kalmayıp resmen yüreğe dokunuyor. Son zamanlarda hangi yapımı izlesem karşıma çıkıyor ve her defasında ‘iyi ki izlemişim’ dedirtiyor.
Dizinin zamanla kurduğu ilişki de çok başarılı. Geçmiş ile şimdi arasındaki geçişler öylesine yumuşak ve anlamlı ki; her flashback, hikayeye yeni bir renk, yeni bir hüzün katıyor. Ne geçmiş unutuluyor, ne gelecek göz ardı ediliyor.
Way Back Love, aşkı, kaybı, pişmanlığı ve kurtuluşu anlatan sade ama derinlikli bir hikaye. Kısa sürede çok şey söyleyen, uzun uzun düşündüren bir iş. Ve bazen, sevdiğin biri hayata geri dönmüyorsa bile; seni hayata döndürebilir…
0 Yorumlar