Hi-Five, organ nakli geçiren beş farklı insanın, gizemli bir bağışçı sayesinde süper güçler kazanmasını anlatıyor. Karakterlerin güçleri de birbirinden ilginç: Wan Seo (Lee Jae-in) tekvando tutkunu bir genç kız ve inanılmaz bir hız ile güç kazanıyor. Ji Seong (Ahn Jae-hong) yeni akciğerleriyle rüzgârı kontrol edebiliyor. Gi Dong (Yoo Ah-in) elektromanyetik dalgaları yönetebiliyor. Yak Seon (Kim Hee-won) başkalarını iyileştirebiliyor. Seon Nyeo (Ra Mi-ran) ise henüz sınırları belli olmayan gizemli bir güce sahip. Tüm bu güçler, Park Jin-young’un canlandırdığı tarikat liderinin tehditkar planıyla sınanıyor.
Benim en sevdiğim nokta, filmin süper kahraman klişelerini alıp Kore’ye özgü sıcaklık ve samimiyetle harmanlaması oldu. Karakterler, gündelik hayatın içinden tipler; dertleri, hayalleri, aile bağlarıyla çok tanıdık hissettiriyorlar. Mesela Wan Seo’nun babasıyla olan ilişkisi hem komik hem duygusal anlar yaratıyor. Ra Mi-ran’ın canlandırdığı Seon Nyeo ise tam ekibin kalbi; neşesiyle herkesi bir arada tutuyor.
Aksiyon sahneleri yaratıcı ve temposu hiç düşmüyor. Filmin absürd birçok yanı da var. Bu yanları da kahkaha atmamıza neden oluyor.
Oyunculara gelirsem… Yoo Ah-in, tartışmalı geçmişine rağmen rolün hakkını vermiş. Park Jin-young’u ise ilk kez bir kötü karakter olarak izledim ve gayet başarılıydı. Ahn Jae-hong’un eğlenceli tarafı, Lee Jae-in’in enerjisi ve Kim Hee-won’un kendine has havası da filmi daha keyifli kıldı.
Özetle, Hi-Five bana çok eğlenceli geldi. Hem kahkahası bol hem de duygusunu hissettiren, süper kahraman türüne farklı bir tat katan bir yapım olmuş. 2025’in sürpriz filmlerinden biri diyebilirim.
0 Yorumlar