Bazı aşklar, baştan sona tamamlanmak için değil, hayatın bir noktasında kısa bir süreliğine var olmak için vardır. Josée, tam da böyle bir aşkı anlatıyor. Engelli bir kadın ve onun dünyasına adım atan genç bir adamın hikayesini izlerken, aralarındaki bağın bir kurtuluş mu yoksa sadece geçici bir teselli mi olduğunu sorguluyoruz.
Film, ağır temposuyla acele ettirmiyor. Konuşmalar az, bakışlar ve sessizlikler daha fazla şey anlatıyor. Josée’nin kırılgan ama sertleşmiş dünyası, hayatın ona yüklediği yalnızlıkla şekillenmiş. O, kimseye tam anlamıyla güvenmeyen, kimseye bağımlı olmamak için çabalayan biri. Ancak biri gelip de onun duvarlarını yıkmaya çalıştığında, bu durum ona özgürlük mü getiriyor, yoksa daha büyük bir korku mu?
Tune in for Love'ı ikinci kez izledikten sonra Josée'ye başlayınca ister istemez bir karşılaştırma yaptım. Şöyle ki Tune in for Love gibi nostaljik ve tatlı bir aşk hikayesi sevenler için Josée fazla durağan ve içe kapanık gelebilir. Ama melankoliyi seven, ilişkilerdeki kırılganlığı ve gerçekçiliği arayanlar için doğru tercih olabilir. Film, aşkın her zaman mutlu bir sonla bitmediğini ama yine de yaşanmaya değer olduğu mesajını veriyor.
0 Yorumlar