Kalana Mektup

İnsan, sadece düşüncesiyle bile kalbe bir bıçak gibi saplanan kayıplarla nasıl başa çıkar, ya o kayıp gerçeğe dönüştüğünde? Bir başkasının kaybını onu yaşamadan ne denli anlayabilir? Hangi cümle avutur kalanı, hangi kelime su serper yüreğe? Karabasan gibi sarıp sarmalayan o yokluğun bıraktığı histen kim çekip çıkarabilir kalanı? Hiç düşünmek istemediğimiz ölüm, suratımıza inen sert bir tokat gibi çarptığında... Zaman ne denli akarsa aksın, iz çehrede kalır, sızıysa kalpte bir mıh gibi saplanır.

Ve bazı anlar vardır. Unutmamız mümkün değildir. Çünkü bazı kayıplar, sadece gitmez... Bizimle kalır. Bazı yokluklar vardır ki dolmaz, dolmamalı da zaten. Ama bazı sevgiler vardır ki yokluğa rağmen hep yaşar. İşte o sevgi, seni ayakta tutacak... Senin varlığın onların dünyaya bıraktığı en değerli iz... 

Amerde'm.. Canım arkadaşım. Keşke elimden bir şey gelse. Keşke içindeki o tarifsiz ağırlığı söküp alabilsem kalbinden. Her şeyi susturup özlemini biraz hafifletecek bir cümle bulabilsem.. 

Sessizliğin bile fazla gürültülü olduğu bu zamanların umarım senin için daha az acı verici olduğu zamanlar çabuk gelir. 

Her zaman tüm kalbimle yanındayım..

8,5,25